En net als vorig jaar ben ik bezig met de verwarring van het terugkeren. Met afscheid nemen. Met datgene wat ik hier moet achterlaten en met wat er ‘thuis’ op me ligt te wachten. Ik draai Beethovens 7de op Mageshens stereotoren. Daar wordt de verwarring tastbaar van.
Gisteren gingen we voor het laatst naar Chatsworth. Mageshens familie had een braai voor me georganiseerd in de tuin van zijn ouderlijk huis naast het hondenhok met de grote enge hond die Rebel heet en bij nader inzien de zoetste woef is die je je kunt voorstellen. Maar hij is reus-achtig.
Hoeveelheden vlees voor een hele legerkazerne. Onder het geblèr van de moskee werkten we ons bij zonsondergang door de boerenwors, speklappen, kippenpootjes en karbonaadjes heen. De botjes naar Rebel. Gloep. Weg. Als ik in NL ben, ga ik op dieet en word ik ook maar vegetariër denk ik. Ik heb genoeg vlees gegeten voor de komende 10 jaar.
Mageshens nichtjes spreken nu niet meer van Uncle Timmy, zoals me vorig jaar opviel, maar van Uncle Timmy and Auntie Barbra. En dan niet voor de grap hè, maar serieus. Ik ben een echte Tante Barbara geworden. Mageshens zus had een gigantische chocoladetaart voor me gebakken en ik kreeg een hele hoop cadeaus van iedereen: sieraden, waaronder een halsketting met een kruis – we hebben mijn levensbeschouwelijke oriëntatie altijd maar vaag gehouden – en een groot cadeau voor mijn moeder.
Ik voelde me verwend en welkom en warm, zoals ik me altijd bij Mageshens familie gevoeld heb. Op de breedbeeldtelevisie bekeken we de foto’s van Mageshens bezoek aan Nederland in juni. Mageshen op een fiets. Mageshen bij een windmolen. Mageshen op een gracht in een rondvaartboot. Mageshen in de Westerkerk. Dolle pret. Mageshens oudste zus skypete ons uit Schotland om me een virtuele knuffel te geven en de hele familie stond gierend om de computer naar Mageshens neefje van 3 te kijken. Klein Indiaas mannetje met een Schots accent. Ook dolle pret.
Toch voelt het teruggaan heel anders dan vorig jaar. Toen wilde ik gewoon niet terug; ik was er nog niet aan toe. Nu ben ik er wel aan toe. Ik mis Nederland ook wel en ik wil in Nederland aan de slag met de informatie, contacten en plannen die ik hier opgedaan heb. En ik heb hier nu een vaste voet aan de grond: zowel persoonlijk als professioneel. Dus ik kom vast snel weer terug.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten