Sinds een paar dagen heeft een eendenfamilie bezit genomen van 'mijn' zwembad. Een mama, een papa en zeven pluizige drijvende bolletjes die net uit het ei gekropen zijn. Het is immers lente.
'Mijn' zwembad wordt inmiddels ook bevolkt door andere zwemmers: studenten die gierend van de lach achter de kuikentjes aanzwemmen. De eendeouders kijken de aanwezigheid van het mensenvolk in 'hun' plas met gemengde gevoelens aan.
Zelf ben ik vooral bang ongelukken te veroorzaken. Stel je toch eens voor dat ik met mijn maaiende crawl een van die pluizebolletjes per ongeluk de diepte in zuig. Het slachten van een geit kan ik wel aanzien, maar zo'n ongeluk op mijn geweten hebben: ik zou er nachten niet van kunnen slapen.
Het beschermen van de kleintjes wordt bemoeilijkt door het feit dat ik niets meer kan zien. Het zwembadwater zit vol eendepoep. Nu zitten de Loosdrechtse Plassen ook vol met eendepoep, dus daarover maak ik me niet zo'n zorgen. Maar ik wil toch wel kunnen zien of ik geen eendejeugd overzwem.
De zorgen van een Visiting Scholar....
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten