Terug

Vorige week zaterdag, bij aankomst in Durban, werden Mageshen en ik door zijn zus opgehaald en linea recta naar de township gereden. Het gaat niet goed met Mageshens grootmoeder en zijn zussen hadden het gevoel dat ze aan het wachten was met doodgaan tot hij terug zou komen. Bij elk telefoontje vroeg ze of het haar Timmy was.

Maar bij aankomst in zijn ouderlijk huis lag aya allerminst op sterven. Mageshens hele familie was er om de verloren zoon na een half jaar in de VS te begroeten. En om mij te bekijken natuurlijk. Ik was blij dat ik in het vliegtuig een beetje goed geslapen had.

We werden allebei ontzettend warm ontvangen en Mageshens moeder had al zijn lievelingsgerechten voor hem gekookt. Voor een heel weeshuis. We werden aan tafel gezet en de rest van de familie zat eromheen en keek toe: zussen, zwagers, nichtjes en aya op bed. Welkom terug in Durban, Barbara. Pfoe.

Ik geloof dat ik de keuring doorstaan heb. Ik had cadeautjes meegebracht voor Mageshens moeder (dankzij het feit dat Mageshen cadeautjes voor mijn ouders had meegebracht - anders had ik daar nooit aan gedacht!). We kregen de overgebleven heerlijke lamb curries mee naar huis en we krijgen nu op gezette tijden telefoon van de familie, in een mooie afwisseling van moeder en een van de zussen: of we nog genoeg te eten hebben, of de was gedaan moet worden, of ik me niet alleen voel, etc.

Ze bellen anders nooit zo vaak, zegt Mageshen. Ze voelen zich medeverantwoordelijk voor jouw welbevinden. Een grote "Zorgt hij wel goed voor je?" campagne. Maar aangezien hij erg goed voor me zorgt, slaan we de aanbiedingen vriendelijk af en dat is dan ook prima, dus claustrofobisch voel ik me (nog) niet. Tussen alle conferentiestress door (2 conferenties in een week, waar we allebei acte de presence moeten geven), maken we zelf ons huishouden en dat is erg gezellig.

Het is midwinter hier, echt bibberweer zoals dat op z'n Afrikaans heet. Extra dekens, sokken, truien. Brrr. Maar ook het prachtige heldere winterlicht, krekels in de struiken, korte schemering en overdag gewoon lekker buiten zitten aan de haven bij Wilson's Wharf. Daar geniet ik erg van.

Pas als de conferenties afgelopen zijn, volgende week, kan ik een beetje op een rijtje zetten wat ik ga doen en hoe ik het uit ga voeren. Mijn collega's aan de universiteit staan al te popelen om samen van alles te ondernemen. Ik kom mijn 4 maanden hier wel door.