Diwali

Toen Nishlyn hoorde dat Mageshen me naar Chatsworth had gebracht, vond hij dat hij niet kon achterblijven. We reden gisterenavond naar Reservoir Hills, de poshe Indiase wijk in het westen. Het is ook een end buiten de stad, maar zeer welvarend. Hier woonden in apartheidstijd de Indiase chirurgen, professoren (aan de Indiase universiteit van Durban-Westville, nu opgegaan in UKZN) en rijke zakenmensen. Nishlyn kwam uit een onderwijzersgezin: pianoles om de hoek, grote tuinen, een old timer amazone in de garage. Prachtige uitzichten over de hele stad. En veel vuurwerk.

Durban is al dagen in de ban van het hindoefeest Diwali. Er is grote onenigheid over de dagen waarop Diwali gevierd wordt (dus dan maar op alle mogelijke dagen) en ook de uitspraken zijn variabel: Diwali, Divali, Deepavali,… Er is zelfs geen duidelijkheid over de gelegenheid waarvoor het feest bedoeld is.

Voor de terugkeer van Lord Ram en zijn vrouw Sita, zeggen sommigen. Voor de eliminatie van de boze geest Narakasura, zeggen anderen, door Krishna of misschien ook door diens vrouw Satyabhama, want Narakasura kan alleen gedood worden door een vrouw. Maar Krishna zat erachter natuurlijk. Zoals altijd. Voor de geboorte van de godin Lakshmi, zeggen weer anderen.

Hoe dan ook. Het is het feest van het licht, daar kunnen alle rotivreters, Tamils, Telugu’s en Bangladeshi het wel over eens zijn. Dus er moet veel vuurwerk zijn, tot groot ongenoegen van de vele hondenliefhebbers in dit land, inclusief de diervriendelijke hindoes. Onze honden zitten nu inderdaad bibberend onder de tafel. Ik kijk vanaf de veranda naar het vuurwerk beneden in de stad en zie er af en toe met pijn in het hart een opstijgend vliegtuig tussendoor vliegen. Nog 48 uur…